Ik begon in de horeca als afwasser in ‘De Dwarsligger’ in Leidschenhage. Toen er een kok vertrok, mocht ik de keuken in. Dit was een kolfje naar mijn hand. Vanaf dat moment wist ik dat ik de koksopleiding wilde gaan volgen, met als droom ooit een eigen restaurant te beginnen.
Hem vertelde ik dat ik ooit een eigen restaurant wilde hebben
De koksopleiding aan het Mondriaan College nam vier jaar in beslag. De zogeheten BBL-opleiding (1 dag school en 4 dagen werken) vond ik spannend, Ieder jaar werken bij een ander restaurant om maar zoveel mogelijk te leren. Tijdens deze opleiding leerde ik Michiel kennen. Hem vertelde ik dat ik ooit een eigen restaurant wilde hebben, hier bleek hij in eerste instantie nog sceptisch tegenover te staan maar dat is later allemaal goed gekomen.
Mijn eerste stageplek was Nieuwspoort in Den Haag. Ik ging samenwerken met twee koks Arnold en Patrick die van Savelberg afkomstig waren. Zij vertelden dagelijks mooie verhalen over de horeca, mede daardoor werd mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme steeds groter.
Na Nieuwspoort ben ik bij De Strooper in Voorburg terecht gekomen. Daar leerde ik hard werken en mocht ik zelfstandig een partie (afdeling) draaien.
De stageplek die volgde was Le Barquichon, eveneens in Voorburg. Ik was meteen de eerste vrouwelijke leerling van Bard Kiepe, eigenaar en chef, in 23 jaar dat hij met leerlingen werkte. Ik kan u verzekeren dat kok worden niet eenvoudig was en al zeker niet voor vrouwen. Zij zouden altijd ziek, zwak en misselijk zijn. Ik had dan ook het idee dat ik elke dag mijn stinkende best moest doen om me te bewijzen. Nadat ik het gevoel kreeg door de chef volkomen geaccepteerd te zijn, vertelde ik hem dat ik, indien hij zou stoppen, wel belangstelling zou hebben in een eventuele overname.
Mijn opleiding ronde ik af als beste leerling van dat schooljaar, daar ben ik apetrots op!
Door toedoen Kiepe kwam ik bij Seinpost in Scheveningen. Daar draaide ik de patisserie. Een hele eer om in een sterrenrestaurant te werken. Ook heb ik toen stage gelopen bij Crème de la Crème in Zoeterwoude om me te bekwamen in de patisserie. Die zaak maakte ondermeer de bruidstaart voor Maxima en Willem Alexander.
Na een super leerzame periode werd ik aangenomen bij Villa La Ruche in Voorburg. Met de chef zette ik een nieuwe a la carte in elkaar. Dit was een hele ervaring. Ook hielp ik met het opleiden van leerlingen. Een mooi bedrijf waar je veel eigen ideeën mocht uitwerken.
In die tijd hielp ik af en toe bij Restaurant Christian in Den Haag. Na enige tijd werd ik gevraagd om er in vaste dienst te komen werken. Dat heb ik gedaan en heb er 1.5 jaar met plezier gewerkt. Bovendien was dat ook een zeer leerzame tijd.
Ik kwam gedurende mijn hele leerproces vaak bij Le Barquichon. In 2010 vertelde Bard Kiepe dat hij op zijn 65ste met pensioen wilde en of ik nog steeds interesse had in het restaurant. Voor mij de droom die uit zou komen! September 2010 ben ik weer bij Le Barquichon gaan werken met de bedoeling dat ik daar de laatste kneepjes van het vak zou leren.
Januari 2012 was het zo ver, het restaurant was van ons. Voor mij de droom die uit zou komen!
Gelukkig werd Michiel steeds enthousiaster. Zo enthousiast dat hij bij tijd en wijle met ons mee liep in de keuken. Januari 2012 was het zo ver! Het restaurant was van ons! We besloten dat ik de bediening voor mijn rekening zou nemen en Michiel de keuken draaiend zou houden. We hebben veel profijt van de hulp van mijn vriendin, Lara van Denderen (vinoloog). Zij adviseert mij vooral met de wijnen, maar ook met alles omtrent de bediening.
Ik kan u vertellen dat Le Barquichon voor ons een feestje is, waar wij, naar we hopen, iedereen een gezellige middag en of avond kunnen bezorgen.
Wil je meer weten? Kom eens langs!